زبان فارسی
زبان پارسی
بخش دوم زبان پارسی، پیش گفتار و بخش اول در اینجا.
*
عکس شماره 1114 از آلبوم عکس وبلاگ انوش راوید، عکس لوح زرین پی بنای آپادانا با کتیبه های سه زبانی، از داریوش بزرگ در موزه ملی ایران. سه زبان پارسی، ایلامی، بابلی، دلیل بر اهمیت و ترکیب زبانی ملت های قاره کهن بوده است، این نوع کتیبه ها جای تحلیل زبان و جامعه شناسی تاریخی دارد.
واژگان پارسي بصورت هاي زير به زبان عربي داخل شده اند:
1 ــ بدون تغيير يا با کمترين تغيير مانند: بند، بند، بنود،، سکر = شکر، شيرين،، ارش، بخشش، ديبا،، آشوب، اوباش،، ابريشم، ابريسم،، خيار، عدس، لوبيا، شادان، شاذان، بادام، استاد، خبر، درويش، استاد، ديوان و...
2 ــ با تغيير، حذف و تبديل حروف پ- ژ- چ- گ، که در زبان عربي وجود ندارد، به صدا هاي ديگر مانند: چغندر = شمندر،، چنده، چيه = شنوه، پگاه = صباح،، پند = پن = فن،، گاوميش = جاموس،، گلنار = جلنار،، چليپ = صليب،، چين = صين،، چارسو = شارسو،، ديباچه = ديباجه،، گدا = كدا = تكدي،، لگام = لجام،، چمران= تشمران،، گرنادا = قرناطه،، خانه گاه = خانقاه،، گزيه = جزيه،، گعک = کعک = کيک،، گنجينه = خزينه،، پرده= برقه و ...
3 ــ تغيير حروف ک به ق و خ - مانند: کاسپين = قزوين= کله= قله،، کوروش = قورش،، کسرا = خسرو،.
تغيير کلي: گاهي در تبديل واژه پارسي به زبان عربي هيچ اثري به جز وزن واژه پارسي باقي نمانده مانند: چند، چن = کم،، گچ = جص، مجصص،، زشت= رجس،، پسک = برص،، گنج، کنز، و ...
4 ــ کاربرد کلمات در معني متضاد با پارسي و يا غير معني اصلي مانند: خوبه = خيبه، زرابي، قالی.
5 ــ به هم ريخته شدن تمام صدا و حروف مانند: باغ = غابه،، باغـات= غابات.
6 ــ يک کلمه از پارسي چند بار و به معني هاي مختلف وارد عربي شده، مانند: از کلمه باغ = باقه، به معني دسته گل و کلمه، غابه به معني جنگل، ساروج به معني نوعي ملاط سيمان و آب، انبار و سهريج، صهريج به معني، تانکر.
7 ــ حذف ساير آواها مانند: نارگيل = ارکيل،، آبريز= ابريق.
8 ــ گاهي در تبديل واژه پارسي به زبان عربي تنها يک حرف از واژه پارسي باقي مانده است، مانند: گوشه = حاشيه = هامش = حامش = جشن = دشن = تدشين،، سنگ = سنج = صنج = چار راه = شارا = شارع = شاد يشيد = شادي، اناشيد = جشن = دشن= تدشين،، تايگر= بايبر = ببر = نمر ( نمور) و ...
9 ــ گاهي در ادبيات زبان پارسي از مفردات پارسي و يا عربي کلماتي ساخته شده، و بعد به ادبيات عرب نيز راه يافته است ، مانند: فهم و سوء تفاهم – تهويه.
10 ــ حذف و يا تغيير و تبديل هر يک از حروف عـله " و . ا . ي" به يکديگر، مانند: جوراب= جورب،، خوب= خيد = خير.
11 ــ تبديل، ا به هـ و تبديل، ز به س، مانند: اندازه = هندسه،، اندام = هندام.
12 ــ گاهي در تبديل واژه پارسي به زبان عربي دو حرف از واژه پارسي باقي مانده است، مانند: آيين = دين.
گاهي در تبديل واژه پارسي به زبان عربي آواهايي به آن اضافه شده مانند: ستون = اسطوانه = استوانه،، سروج ساروج سهريج صهريج.
نمونه هايي از نام ها و واژه های پارسي در ادبيات عربي:
وزير، وزارت، مرزبان، اسوار، ديوان، بريد، ورد (برگ- گل)، ورق، دين، مصر، ميثرا- الهه الشمس، تاج، سفته، چک، خنجر، جوشن، خود، خدنك، ساروخ، هاون، ستون، استون، استوانه،.. نام ستارگان: هرمس، ناهيد، بهرام، مهر، كيوان، تير، ماه، بروين، ناهد،.. در موسيقي: ناي، ني، سورنا، بربط، تنبور، صنج، سكاح، سيكاه،.. بغ، بگ، بيك (بعضي به غلط اين واژه را ترکي مي دانند)، به معني ارباب امير خداوند رهبر ديني، مرشد و هدايتگر است، كه بغ دخت (بيدخت)، ايزد بانو نام ديگر آناهيتا فرشته آبها و پاكي، بغداد، جم، عجم،.. ديباچه = ديباجه،، امير، مير،، پاك، پاکيزه = باك، باكره،، پگاح = صباح،.. پيام = بيان،.. پروانه، فروانه = فرواشه، فراشه،.. ابريق= آبريز،، اندازه = هندسه،، اندام = هندام،، بخشيش = بخشش،، الجاموس = گاوميش،، جلنار = گلنار،، شمندر= چغندر،، سکر= شکر،، فن= پن(پند) صليب (چليپا)،، استاذ، دور = دوران = دوريه،، لج، لجاجت لجوج،، ترياك= ترياق،، شاد، فرح، شادان = شاذان،، شيشه، رزق (روزيک)،، لگام = لجام،، هزاره = حضاره (تمدن)،، حور= حوريه،، فتيله، فارس، فرسان، جهنم، راز، رمز، بند، بنود،، زيور= زينت،، خيار، جربزه، صابون، گچ = جص،، غوغا، سوگ ( تونل ) = سوق،، چهار سو = شارسو،، زناني (زننما) زاني، زانيه، زان، دين، دستور،، كرباس= قرتاس،، گدا= كدا تكدي، قاب ( كاب)،، كعب، بته = پته= بطاقه (بليط)،، كلات قلات= قلعه قلاع،، دلو دوالي،، رنگ= رنج،، روزنامج،، خانه، پادشاه = پاشا= باشا= شاهي = شهي (لذيذ)، شاهين، شاو، شاحنه، باشه (نوعي شاهين)،، شيرين، شمع و شمعدان،، شلوار= سروال سراويل،، مهرگان = مهرجان،، آبخانه، آباد، آبدان = حوض، آجر= آجر، آگر، آجور،، آخور = اصطبل،، آزاد مرد = رجل حر،، آستانه = دربار،، آسمان خون = آسمان گون،، آهن. اباش = اوباشه = اوباش،، ايوان، ديوان، اخش = خوش، ارجمند = با ارزش، عزيز، ارجوان = ارغواني، شراب،، ارزن = ارز،، ارگ، بورگ = برج،، انجمن= الهنزمن،، الماس = الماس،، انبار = الانبار،، انبان = انبان،، استبرق در قران آمده است، اصل آن استبرگ، انبوب، انجر، اسوه، در قران در چند آيه تکرار شده است. اسوه از کلمه پهلوي آسا به معني نمونه گرفته شده است. اساور = اسوار به معني اسب سوار،، اشتربان = شتربان،، بابا، باذام، بيجامه، باذنجان= باذمجان،، بندر، پاپوش، چي = پاپوش= بابوش،، بابونج = بابونه = پونه،، باج = باژ= ماليات و زورگيري، باجه = پاچه، باجايه = چادر نقاب = پوشش،، باخ = باختن،، باداش = پاداش،، بادزهر = پادزهر،، بادگير = بادکير،، بادنج = جوز هندي،، بادهنج = بادهنگ،، باده = مي،، بارجاه = بارگاه = کاخ و قصر،، بارجه = کشتي جنگي،، بارجين = قاشق،، باره = پاره = بهره،، بارود= باروت،، پارولا = مکر و حيله،، باري = بوري، حصير،، باريچي = باروتچي،، باز= عقاب،، بازار= سوق،، بازدار= صاحب عقاب،، بازرباشي= بزرگ بازار،، بازرکان= بازرگان،، بازوبند= باصوبند،، بازي = ملعبه،، بازيار = مربي شاهين و عقاب،، پاسباني = نگهباني شب،، باسقاني = بازرس،، باشق = باشه نوعي عقاب،، باطيه = پاتيل = باديه، باغ = باغ، باغبان = باقدار،، باغستان = بوستان،، باک = پاک،، بال = بال،، باله = جوراب محکم از کلمه پيله گرفته شده و رقص باله از اين کلمه است)،، پالوته= بالوظه= فالوذج = پالوده،، بانو، بانوان، بانوکه= بانوچه،، نمر = ببر،، بخشيش = بخشش،، برجد = لباس برچم = برچين، پرچه = ياره،، برخ = سهميه،، برخاش = پرخاش،، باقة = دسته گل، باغ گل،، باغ داد، بغ داد = بغداد،، برزخ = پرژک = پردک = پرده = برقع،، برزغ = پرذوق، پر نشاط،، برزه = برزکار،، بسط= بساط،، از کلمه پوست پهن کردن بسط کردن و بساط کردن،، بست = بستن،، بستان از بو استان و يا باغ استان گرفته شده است. بستان = بگير ،، بستانبان = باغبان،، پستان = پستان،، بغوان = باغبان،، بقجه = بقچه،، بلاز= بلاژ،، شيطان،، بلاس = پلاس، بلبل،، بلدام = پليد اندام = بلندم،، بلس = پلوس = ابليس،، بلشت = پلشت، نجس،، بلکون = بالگون،، بلند= بلند،، بلنک = پلنگ،، بهادار= ثروتمند،، بهار= بهار نوعي گل،، به به = به به،، بهبوذان = بهبود،، شاد، بهرس = بهي = زيبا،، پهريز= پرهيز،، بهزر= به زر،، بهو = صوفه، ايوان، بوتقه، بوته، قالب، بوتين = پوتين،، بوران = باران، بشارت، بوس = بوسه،، بهلول از پهلوان،بهلوان = پهلوان،، پوچ = بوش،، برهوت = بيابان،، برو = برو، برواز= پرواز،، بريد= بردن نامه،، پادشه = باشه،، بذر= دانه. بزکوار= بزرگوار،، بس = بس است،، بساط= بسط= پهن،، بشکير = پيشگير= پيشبند،، بشم = پشم = تخم،، بط= پت،، بطريق = پاتريک،، بغشور = کاشور،، بقجه = بقچه،، بقسماط = پخت مال نوعي نان خشک (پي تنوري )،، بقلاوا= نوعي شيريني،، بلاس = پلاس = زيلو و زير انداز دراويش،، بهبوذان = مسرور = شاد،، بهرامج = نوعي درخت،، بهرم = بهرمان = نوعي پرنده،، بهزر = بهترين زر،، تبان = تنبان ،، تبر = تبر = طبر،، تبرج = برج،، تخت = تخته خواب،، تخدار = پادشاه،، تور = نوعي نخ،، ترس و مترس نوعي چوب حائل، ترسانه = انبار مهمات، در زبان ترکي و عربي، اما اصل آن از ترس فارسي گرفته شده است. اکسيد آهن، اين کلمه به زبانهاي اروپايي نيز رفته است. توت = توت، ميوه توت و درخت توت،، التور و طست = تور و طشت دو نوع ظرف هستند. تور نوعي سبد و نوعي بافتني است. التير = تير = تيرک = ستون چوبي ،، تيغار = تغار،، الجادي = الشادي = نوعي شراب زعفراني،، الجارق = چارق = نوعي کفش، الساروخ نيز گفته مي شود، ساروخ همچنين به موشک نيز گفته مي شود. جاش = جوش،، جاکوش = چکش،، الجام = جام = کاسه = تاس،، الجاموس = گاوميش،، جان = جن = جن و پري،، الجاه = جايگاه،، الجاوشير = گاوشير،، جردقه = گرده = گردگه = يک عدد نان،، الجرز= گرز،، الجرف= توبه 109= جرف = گررف،، الجرم = گرم،، الجرماق = ؟ جرموق = گل موگ، نوعي کفش،، الجزاف = گزاف = گزافه گويي،، جزدان = جلد قران،، الجزف = گزاف = زياد = بي اندازه،، الجص = گچ = جبس = چسب،، بعضي به اشتباه اين کلمه را يوناني دانسته اند، در حاليکه جبص و جيس همگي از کلمه گچ مي باشد. جفت= جفت= زوج،، الجل = گل، الجلاب = گلاب، اين کلمه به فرانسه نيز رفته است = جولپ،، توليپ،، جلاهق = کلاهک = نوعي تنفنگ،، جلبان = گلبان،، الجلجلون = گلگون،، چکين = سکين،، الجلسان = گلشن،، الجلنار = گلنار = گل انار،، جلنسرين = گل نسرين،، الجلوز = دانه صنوبر،، جم = جمشيد = عجم،، الجمان = گمانه نوعي در و لولو،، جمباز = اکروبات = جم باز = جان باز،، جمرک = گمرک،، جن = جان = شيطان،، الجنار = چنار،، گند = قند،، الجنبذه = گنبذ،، جندر = چادر،، جندره = چنگره = چکش چوبي،، جنزير = زنجير،، جن = اجنه 39 الرحمن،، جند = گند،، کوشک = قصر،، جوف = يوگ = خالي،، جوق = جرگه = گروه،، جون = گون = لون،، جوهر = گوهر،، جويبار = رودخانه و نهر،، جيسران = گيسوان = دسته خرما. حانه و الحان از خانه گرفته شده به معني پستو خانه که در آن مشروب مي فروشند حانوت به معني فروشگاه نيز از همين کلمه است. الحب حوب از خونب و تونب و تنگه نوعي ظرف آب، حباري = حوبره، نوعي کبک،، حربا = خرپا،، خاشوقه = قاشق،، دهقان = خاقان = خان = رئيس، بعضي آنرا پارسي و بعضي آنرا ترکي مي دانند. احتمال دارد از ريشه ديهگان و دهقان به معني کدخدا گرفته شده باشد. غنچه = خنچه،، الخليج = خليج،، خندريس = کنده ريش،، الخندق = خندق،، خورشيد، خورنق = خرگاه،، خورنه گاه، خورندگاه،، خوش بوش = خوش پوش،، خيد = خوب = تازه،، خير = خوبي،، خيزران = خيزران = ني،، خيش = کيش = پارچه کتاني،، الخيم = خم = زيادي، دكان،، ديبا= ديباج،، ديباچه = ديباجه،، دنگ = ضنک،، دنب بره = طنبوره،، دايه، دولت، دسته، دباره، دهليز، دولاب، دلو، دول = دلو، دينار،، قوزه =كوزه،، گل پنبه، جوزق، غذا، نيزه، نيزک، نوروز= نيروز،، نرگس = نرجس،، ني، ناي، نازك، نشان، نسرين، نهي، نرد = بازي تخته، سيب= سيب، سيبوي، مصيب، سرايه، سرو، سندان، سرپوش = الطربوش، سراب، سمندر= سمندر،، سنبوک = نوعي زورق،، سوله پاي = لاكپشت،، سلحفاه، سرور، سفينه، سرداق، سرطاق،، سبد= سبط،، چکين = سکين، خنجر، خونگر،، سرد = برد، برودت، بارد،، سندباد و تند باد،، سرداب = سرداب، انبار زيرزميني،، سرو، سندان، سرپوش =الطربوشئ، سمندر= سمندر،، شترنگ = شطرنج ، شاهين، شهري، شهره، شراب، شاهي، شهي = لذيذ،، شلوار= سروال، سراويل،، شادي = شادي، شاطي، شيرين، شيشه، شهرزاد، شهرازاد، شاهراه، الشهره، شال = شال،، شادي، شاذان، چمن = شمن = صنم، شنبه، سمبه، سبت، توت، تنور، تنبان، تبان، تل = تپه= تل اتلال،، ترنگبين= ترنجبين، تابوت،، تيمار= بيطار،، تاس = طاسه،، ترشي= طرشي،، تشت = طشت،، تب = طب، طبيب،، تمساح = تمساح، تماسيح،، ترياك= ترياق،، تراج = دراج،، تاووس= طاووس،، تاج= تاج،، تتويج = متوج،، تر و تازه = طري و تازج طازج،، لک لک = لق لق،،آب = لعاب، الآب،، ورم = تورم و مشتقات آن،، وزن = اوزان،، گنجينه = خزينه = انبان، انبار = خزينه، يخزن، مخزن،، گلستان = جلستان،، گنج = كنز، كنوز،، گل آب = جلاب،، گلابي = کلابي،، كاروان = کاروان، قيروان،، کاري = الکاري = العقاري = سازنده، بنا، كندك = كندن = خندق،، كبايه، كيذ، كيد= كيد،، كيميا = شيمي= كيميا،،کفچليز =کفگير= قفشليل،، كشيش= قسيس، قسيسين، كنشت، كنيست = كنيسه، كنايس،، نفت = نفط،، نقش = نقش، نقاش، ينقش، منقش،، ناو، ناوخدا = ناخذا، روستا = روستاق،، الرزداق،، راي = الراي،، رونگ، رونق= رونق،، رهبان= ربان، رو برو = رو،، رهنما = رهنامج،، زور= زور، تزوير،، زفران = زورق،، زواريق، زنديك = زنديق،، زنگول = جلجول زنگ دام و گله،، هاون = هاون،، دستور = دستور، قانون اساسي،، دلو، دود، اود، عود = دود چشم زخم،، دولاب، دوغ، ديباج، ديدبان،، دهقان = دهاقين، دهاقنه،، دشن = جشن افتتاحيه = جشن،، دکل = دقل،، دکان،، دکمه = تکمه،، دشمان = دشمن،، چوگان= صولجان،، چلاق = شل، شلال، شلل،، گرداب = جرداب،، جوراب = جوارب،، جاروب= شاروب، جاروف،، كيهان = جهان = جيهان،، جوال = توبره،، جوخ، خورشيد = خور = خوري = شمس،، خانقاه = خانگاه،، خوش پوش = خوش بوش،، خاشاك= غساق،، سيخ = سخ،، فلفل، فنجان، فستان، فورگ = بورگ = برج = برج = ابراج = بروج،، فانوس = الفانوس،، صابون، غذا، تغذيه،، آبکاري، آبگري = عبقري،، ميدان = مينا،، موميايي، مجاني،، مال= مال، اموال، تمويل،، ماما = مادر،، مرزبان، موج = فوج، افواج،، ليمو = لليمون،، لوبيا، لنگر = لنکر،، لشگر = لسکر = عسکر،، دود = اود = عود،، عروس، عنبر،، پولاد = فولاذ،، پند، فند، فن= فن، فنون، فنان، يفن،، پروانه= فرنقه،، پيروز = فيروز،، پالوده = فالودج، فالوذج،، پيل = فيل، افلال،، پهلوان= بهلوان، بهلوانيه،، پستان = فستان،، پرديس = فردوس، فراديس، ،پيك = فيك، فيج، فيوج، افواج،، پوزه = البوز،، پونه = بونه،، پاك = باك، پاکيزه = باكره، باكره، بكر، پگاه، پگاح = صباح، صبح، اصبح، يصبح، مصباح،، پيام= بيان.
تاریخ زبان شیرین فارسی
نام پهلوی و زبان پهلوی، و یا به تلفظی فهلوی، سه گونه تعریف شده است: نخست آنکه گروهی از نویسندگان پس از اسلام آنرا منسوب به پهله دانسته‌اند، که نام پنج شهرستان، آذربایجان، همدان، ماه آوند، ری و اصفهان بوده، و نیز گفته اند که فهلوی زبانی بوده است که شاهان ساسانی در مجالس خود بدان سخن می گفتند. باین ترتیب، پهله نیمه غربی ایران را در بر می گیرد. اما روایت های بسیاری هم هست که درباریان ساسانی به زبان دری سخن می گفتند، که زبان خراسانی ها است. شمس قیس رازی، در کتاب المعجم فی معاییر اشعار العجم می گوید که بیشتر مردمان عراق که در واقع عراق، تلفظ عربی شده اراک است که بخش غربی ایران بزرگ را تشکیل می دهد، رغبت زیادی به انشا و انشاد ابیات فهلوی دارند، و از قول و غزل های عربی و دری چنان لذت نمی‌برند که از فهلویات. شمس قیس، خود اهل ری بوده است، و در درستی گفته او شک نمی‌توان برد، و بنابر این زبان ری نمی‌تواند زبان مرسوم دربار شاهنشاهی ساسانیان باشد. از سویی ترانه های بسیاری که از دوران های پس از اسلام در سرزمین ماد، یعنی آذربایجان و همدان و لرستان رایج بوده بنام فهلویات مشهور است. که از همه بیشتر و بهتر ترانه های بابا طاهر همدانی است، که همه ایرانی ها با آن آشنایی دارند. دیگر آنکه بعـقیده زبان‌شناسان و ایران‌شناسان غربی، پهلوی، صورت دیگری از واژه پرتوی است، که همان پارتی، یا اشکانی، یا خراسانی است. بنظر می رسد که چون عـظمت دستگاه فرهنگی اشکانیان، که ظاهراً به دست اردشیر ساسانی نابود گردید، چنان بوده است، که درباریان در زمان ساسانی نیز با همان زبان پارتیان یا پهلوی سخن می گفته‌اند، و بعلت نام، در یا دربار بعـدا به زبان دری مرسوم گشته است. این خلاصه نظرات سه گروه از نویسندگان و پژوهش گران درباره زبان پهلوی بود، اما آنچه که از شاهنامه بر می آید چنیـن است، که زبان پهلوی، زبان عمومی کشور ایران بوده است. و آن هم منسوب است به پَهلَوْ نخستین باری که در شاهنامه از پَهلَو یاد می‌شود، در زمان منوچهر است یعنی به گفته ای که از نظر تاریخی معادل است، با زمان پس از مهاجرت آریاییان و سه گروه شدن آنان:
* بفرمود پس تا منوچهر شاه <><> ز پهلو به هامون گذارد سپاه *
و چون در این شعر، پَهلَو در مقابل هامون و دشت آمده، معلوم می‌شود، که پهلو در اصل به معنی کوه و کوهستان بوده، و این معنی چند بار دیگر نیز در شاهنامه تکرار شده است:
* بفرمود تا قارن رزم جوی <><> ز پهلو به دشت اندر آورد روی *
* یکی لشکر آمد ز پهلو بدشت <><> که از گرد اسبان هوا تیره گشت *
* بفرمود تا جمله بیرون شدند <><> ز پهلو سوی دشت و هامون شدند *
چون با این اشارات، شکی نمی ماند که پَهلَو در اصل به معنی کوهستان بوده است، بایستی درباره آن موشکافی کرد. باستان شناسانی که در دشت های ایران به اکتشاف پرداخته اند، شگفت‌زده شده‌اند که چطور از حدود شش هزار سال پیش به اینطرف، در دشت‌ها اسکلت انسان دیده شده است، و پیش از آن کمتر بوده. دلیل بزرگ آن این است، که آریاییان تا شش هزار سال پیش در ارتفاعات و رودبار های کوهستانی زندگی می‌کردند، چون دشت های ایران زمین خشک بوده است، زندگی در دشت‌ها یا لااقل در همه دشت‌ها ممکن نبوده. اما از حدود شش هزار سال پیش که در شاهنامه، با پادشاهی فریدون و ایرج و منوچهر از آن نام برده می‌شود، ایرانیان موفق به اختراع قنات و کاریز شدند، که انسان آریایی در دشت های ایران شهر پراکنده شد، و اکنون آثار زندگی او و گورستان‌ها و استخوان هایش در دشت بدست باستان شناس می رسد. بنابر این مسکن اولیه آریاییان که پهلو یا کوهستان بوده، کم‌کم به دشت‌ها نیز کشیده شد، اما نام پهلوی بمعنی آریایی و ایرانی برجای ماند. اینست که در شاهنامه همه جا از پهلوی معنی ایران بر می‌آید، نه یک قوم مثل سیستان ها یا پارسیان یا مادها، بلکه پهلوی شامل همه اقوام آریایی، ایرانی است، چنانکه افزون بر زبان پهلوی یا پهلوانی، از کیش پهلوی، جامه پهلویة سرود پهلوی، جوشن پهلوی و خط پهلوی در شاهنامه فراوان نام برده شده است، که چون همه آن مثال‌ها را نمی توان در اینجا آورد برخی از آنها را برای آگاهی نامه پهلوانی برگزیده ام:
سرود پهلوی: * سخن های رستم به نای و به رود <><> بگفتند بر پهلوانی سرود *
جوشن پهلوی: * نشسته بر آن باره‌ی خسروی <><> بپوشیده آن جوشن پهلوی *
خط پهلوی: * نوشتن بیاموختش پهلوی <><> نشستِ سرافرازی و خسروی *
کیش پهلوی: * تبه کردی آن پهلوی کیش را <><> چرا ننگریدی پس و پیش را *
جامه پهلوی: * بخاک اندرون شد سرش ناپدید <><> همه جامه پهلوی بر درید *
بویژه در این شعر بروشنی هر چه بیشتر پهلوی در برابر رومی و چینی آمده، و معنی ایرانی از آن بر می آید:
* بفرمود پس خلعتی خسروی <><> ز رومی و چینی و از پهلوی *
ادبیات زبان پارسی . . . بزودی . . .
دستور زبان پارسی . . . بزودی . . .
جغرافیای زبان پارسی . . . بزودی . . .
این مقاله باز نویسی می شود و ادامه دارد، شما چند واژه پارسی در زبان های دیگر می دانید؟
عکس های بیشتر در اینجا ، در ستون آرشیو موضوعی آن وب سمت چپ، بر روی نامی که می خواهید عکس های آنرا تماشا کنید، کلیک نمایید.
کلیک کنید: اردوی های تاریخی ایرانیها
کلیک کنید: اندیشمندان و شاعران تاریخی ایران
کلیک کنید: پیدایش تحولات اجتماعی در تاریخ ایران
توجه: اگر وبلاگ، به هر علت و اتفاق، مسدود، حذف یا از دسترس خارج شد، در جستجوها بنویسید: وبلاگ انوش راوید، یا، فهرست مقالات انوش راوید، سپس صفحه اول و یا جدید ترین لیست وبلاگ و عکسها و مطالب را بیابید. نظرات و آگهی های خود را در بخش نظرات وبلاگ فصلی انوش راوید مانند اینجا بنویسید، تا به مدت یک فصل هزاران نفر آنرا ببینند. از نظرات شما عزیزان جهت پیشبرد اهداف ملی ایرانی در وبلاگم بهره می برم، همچنین کپی بردار از مقالات و استفاده از آنها با ذکر منبع یا بدون ذکر منبع، آزاد و باعث خوشحال من است.
انوش راوید Anoush Raavid
حمله اسکندر مقدونی به ایران بزرگترین دروغ تاریخ و حمله چنگیز مغول به ایران سومین دروغ بزرگ تاریخ و مقالات مهم مانند، سنت گریزی و دانایی قرن 21، و دروغ های تاریخ عرب، تاریخ مغول، تاریخ تاتار، و جدید ترین بررسی های تاریخی در وبلاگ: جنبش برداشت دروغها از تاریخ ایران،